Taha laat zich door niets weerhouden

Vol zelfvertrouwen loopt Taha door de beschadigde straten van Gaza. Hij is op weg naar zijn vrienden om te gaan spelen. De 12-jarige jongen was lang aan huis gebonden door zijn handicap. Zonder hulp kon hij niet naar buiten omdat de straten van Palestina slecht begaanbaar zijn voor rolstoelgebruikers. Maar sinds kort ervaart Taha wat onafhankelijkheid is, en dat dankzij een looprek! Ook is zijn gevoel van eigenwaarde enorm gegroeid sinds hij mee doet aan de sport- en spelactiviteiten van Right To Play.

Taha is geboren met spina bifida, een aandoening aan de ruggengraat. Na de geboorte werd hij behandeld om de ergste gevolgen te voorkomen. Maar door de beperkte medische zorg in Gaza kon niet worden voorkomen dat hij afhankelijk was van een rolstoel. Hij kon alleen korte stukjes lopen. Mensen met een lichamelijke handicap hebben in moderne steden vaak al moeite zich te verplaatsen, maar een plek als Gaza is bijna volledig ontoegankelijk voor hen. De infrastructuur is zwaar beschadigd als gevolg van oorlogsgeweld en aanhoudende sancties.

Zo’n 2 procent van de bevolking van Gaza heeft een handicap. Voor vluchtelingenkinderen als Taha betekent dit een grotere kans op een sociaal isolement en uitsluiting van onderwijs. Dit heeft een enorme impact op kinderen; zij hebben minder zelfvertrouwen, voelen zich hulpeloos en hebben meer last van depressies. In combinatie met de toch al grote mentale en emotionele risico’s waarmee alle vluchtelingenkinderen te maken hebben, behoren vluchtelingenkinderen met een handicap tot de meest kwetsbaren ter wereld.

Taha weet als geen ander hoe uitdagend het leven kan zijn. Zijn ouders stimuleerden hem om naar school te gaan, maar het was moeilijk om gemotiveerd te blijven. Zonder hun hulp lukte het hem niet om in de rolstoel naar school te gaan. En als de schooldag voorbij was, zat hij te wachten tot iemand hem thuis kon brengen, terwijl de andere kinderen gingen spelen. Taha werd ook nog eens gepest omdat hij anders was, hij voelde zich zo rot dat hij uiteindelijk stopte met school.

Tussen zijn tiende en elfde jaar onderging Taha meerdere succesvolle operaties. Toch keerde de jongen steeds meer in zichzelf. Hij bleef binnen, behalve als hij naar het ziekenhuis moest. Hij raakte gedeprimeerd en het isolement versterkte zijn gevoel van eenzaamheid en hulpeloosheid. Dat maakte het herstel van zijn operatie er niet makkelijker op.

De eerste stap voor genezing was fysiotherapie bij een lokale partner van Right To Play. Het was de fysiotherapeut die Taha overtuigde om mee te doen aan de Right To Play sessies. Via een programma gericht op goed en inclusief onderwijs versterken wij het fysiek en mentaal welzijn van kinderen met een handicap. Met sport en spelactiviteiten werken kinderen als Taha onder andere aan hun zelfvertrouwen en eigenwaarde, en leren zij omgaan met gevoelens als hulpeloosheid. Ook zorgen wij ervoor dat onderwijs (weer) toegankelijk wordt en dat kinderen weer zin hebben om te leren.

Taha herstelde mentaal én fysiek: hij kreeg eindelijk zijn zo gewenste onafhankelijkheid doordat hij leerde lopen met behulp van een looprek. Taha: “Ik voel me echt vrij. Ik kan lopen, spelen en zonder hulp van mijn ouders naar school gaan. Ik kan eindelijk doen wat ik wil en ik vind het heel leuk om weer te leren!”

Mahmmoud, de vader van Taha, is enorm trots op zijn zoon: “Ik ben zo blij dat mijn zoon zelfvertrouwen heeft gekregen. Hij gaat met plezier naar school en na schooltijd kan hij nu zijn eigen dingen doen met vrienden.”

Teruggaan naar school betekende ook nieuwe vrienden maken. Eerder voelde Taha zich door zijn handicap buitengesloten, maar dankzij zijn zelfvertrouwen durft hij contact te maken met andere kinderen op school en in de buurt. Hij maakte al snel vrienden, en in tegenstelling tot een jaar geleden, gaat hij zoveel mogelijk het huis uit om te spelen.

Taha’s nieuwe onafhankelijkheid is om een andere reden ook heel belangrijk. Gaza wordt nog regelmatig getroffen door het aanhoudende conflict in de regio. In geval van luchtaanvallen en ander geweld is hij nu mobieler en kan hij in geval van nood makkelijker evacueren. Taha laat zich door niets meer weerhouden, voor het eerst geniet hij van zijn leven en kijkt hij uit naar de toekomst.